Schwartzman'dan mesajlar

İnanın bu sorunuzu yanıtlamak daha zor. Ama şimdi düşününce galiba ilk başlarda daha zorlandım. Zira her şeye yabancısınız. Öncelikle turnuvaları öğrenmekle başlıyorsunuz. Haftalarınızı nasıl programlayacağınız çok önemli. Ama işte buna bile yabancısınız. Önce Futures, sonra Challenger’ler, tur şampiyonaları ve nihayet Grand-slam’ler. Usta oyuncuları tabii ki zamanla tanımaya başlıyor ve ne yöne gitmek isteyeceğinize karar veriyorsunuz. Her gün başka bir şeye odaklanmanız gerekiyor. Saha dışındaki işlerinizi doğru ayarlar, programınızı da en iyi şekilde oluşturur ve çalışmalarınızı da aksatmazsanız işte o zaman kort içerisinde iyi oynarsınız.

Peki ilk 50 içine geldiğinize göre, tenis oyunu açısından ilk 50 ile ikinci 50 arasındaki standart farkını açıklar mısın?

Bence bu farkı, ilk 20 ile geriye kalanlar olarak tanımlasak daha iyi olur. Esas fark bence ilk 20’de. Onlar bir başka. Genellikle teniste sabah iyi uyanmazsanız karşınıza iyi uyanmış bir rakip geldiğinde yenilirsiniz. Ama işte o ilk yirmi ne yapıp edip o maçları da kazanmasını biliyor. İster toprak, ister çim, ister sert zemin olsun veyahut ister içeride ister açık havada her şartta galip gelmesini biliyorlar. Onlar gerçekten bir başka. Zaten izliyorsanız ilk 20’nin pek değişmediğini görüyorsunuzdur. Evet, arada bir gençler giriyor ama ne kadar?

Bilemiyorum. Bunu açıklamak çok zor. Onlar sadece iyiler, hem de çok iyiler. Kort içinde maçta, antrenmanda veya kort dışındaki sosyal yaşamda her şeyi iyi ve doğru yapıyorlar. İşlerine çok ama çok konsantreler.

Kesinlikle hayır. Olmaz öyle şey. Ben ilk 20’deki tenisçiden daha az çalışmıyorum. Bir Goffin ya da Pouille benden fazla çalışmıyor. Ama işte maç esnasında bu adamlar bizlerden daha iyi oynayabiliyor. Bilemiyorum. Düşünüyorum da bunu yanıtlamak çok güç. Buna hiçbir oyuncunun yanıt verebileceğini sanmıyorum.

Belki belki. Neyin olduğunu bilmiyorum ama bir şeylerin farklı çalıştığı mutlak (burada fevkalâde bir kahkaha koptu!).  

Yakında olabileceğimi sanıyorum. Bunu gerçekleştirmek için çok çalışıyorum.

Evet, idealimi gerçekleştirmek istiyorum. Ama ilk 20’ye girsem de orada kalıcı olabilmek daha da zor. Daha da fazla çalışmam gerekecek.

Toprak mevsimi, sana sert zeminden daha mı uğurlu geliyor? Yani toprak zeminde daha mı iyisin?

Pek sanmıyorum. Zira buraya gelene kadar hep sert zeminde oynadım ve iyi sonuçlar aldım. Pek bir fark olduğunu sanmıyorum hakikaten. Bana sanki sert zeminde daha çok maç kazandım gibi geliyor. Üç aşağı beş yukarı aynı gibi. Belçika’da kapalı salonda final oynadım. Dolayısıyla toprakla sert zemin arasında pek bir seçim yapamam. Ama çim ise bir başka sorun. Orada ayakta durmakta bile zorlanıyorum. Şimdiye kadar tek bir maç bile kazanamadım çimde. Çim oyunumu çok geliştirmem gerekiyor. Bunun bilincindeyim.

Biz Arjantin’de, evimizde kendi izleyicimiz ve kesin bir fanatizmin eşliğinde oynamaya bayılıyoruz. Bir başka hissediyoruz kendimizi!..

Aynen. Elimden geldiği sürece ülkemi temsil etmeye devam edeceğim.

Burada hakkın var. Mesela, Eylül’de Dünya Grubunda kalabilmek için ta Kazakistan’a Astana’ya gitmek zorundayız. Düşünebiliyor musunuz? Amerika Açık’tan çıkıp dünyanın diğer ucu olan Asya’nın ortasına gideceğiz. İklim, yemekler, hava, su, kortlar, insanlar, her şey farklı. Üstelik saatlerce havada kalacağız. Sonra da Asya’nın diğer ucuna ATP Turnuvası oynamaya gideceğiz. Çok zor.

Eğer üç günde de (gülüyor zira onun olmadığı sabit bir çift takımları var) seni takıma koyuyorlarsa gerçekten çok zor.

Teşekkür ederim… Görüşmek üzere.

* Bu röportaj Tenis Dünyası dergisinin 87. sayısında yayınlanmıştır.